Dwór w Koszutach jest otoczony pięknym parkiem krajobrazowym z początku XIX wieku.
Odtworzenie parku w tej postaci było możliwe dzięki mapie z 1830 roku „zestawionej przez Heinemanna, na podstawie pomiarów Raczkowskiego z 1827 roku” i innych źródeł np. dzięki przekazom ustnym mieszkańców Koszut, przekazywanym z pokolenia na pokolenie.
Pierwsze informacje źródłowe mówiące o istnieniu ogrodu w Koszutach pochodzą z 1740 roku, z okresu istnienia starego dworu, rozebranego w 2 połowie XVIII wieku. Z zapisu lustracji wynikało, że „ogrody przy dworze nieogrodzone”. Na planie z 1830 roku w sposób uproszczony pokazano rozplanowanie ogrodu oraz park dworski wraz z zabudowaniami, ścieżkami.
Park utworzony w XIX wieku miał charakter krajobrazowy. Wjazd do dworu znajdował się przed tylną elewacją dworu. Wjeżdżając mijało się trawnik o symetrycznym kształcie serca, na którym posadzono róże pienne oraz naprzeciwko kościoła, na wzniesieniu, figurę Najświętszej Maryi Panny, którą pierwotnie ufundowana została przez rodzinę właścicieli Marię i Witolda Kosińskich z okazji uczczenia 25 lat ich wspólnego szczęśliwego pożycia małżeńskiego.
Przed gankiem można podziwiać dwie dekoracyjne rabaty z kwiatami. Z trzech stawów, które znajdowały się na terenie parku, pozostały dwa. Obecnie drzewostan parku jest wielogatunkowy z przewagą jesionów wyniosłych, robinii akacjowych, kasztanowców, lip drobnolistnych, klonów itd. Wiek drzew jest bardzo zróżnicowany w granicach od 40 – 150 lat.
Obecnie park zajmuje powierzchnię 4,7 ha i cały czas w oparciu o istniejące środki i możliwości trwa jego rekonstrukcja.
W 1995 roku Ministerstwo Kultury i Sztuki przyznało Muzeum Złoty Medal za rekonstrukcję i utrzymanie parku. Doceniono wkład pracy, rzetelność i przestrzeganie zasad konserwatorskich przy renowacji parku.